دانلود : دانلود فایل سلسله مقالات، سهام ،فاندامنتال(بنیادی)

رقابت اندیکاتورها:

برای اندیکاتورهای تکنیکی، بین حساسیت و سازگاری (ثبات) مصالحه و سازش وجود دارد. در یک دنیای ایده آل، اندیکاتورهایی را می خواهیم که به جنبش قیمتها حساس باشد، سیگنالهای سریع و زود را ارائه دهد و سیگنالهای غلط کمی دارد. اگر ما با کاهش دوره ها حساسیت را افزایش دهیم، یک اندیکاتور، سیگنال زودتر و اولیه ای را بوجود می آورد، اما تعدا سیگنالهای غلط افزایش می یابد.

اگر با افزایش تعداد دوره ها حساسیت را کاهش دهیم تعداد سیگنالهای غلط کاهش می یابد اما در سیگنالها تاخیر ایجاد می شود و منجر به نامتوازنی نسبت سود به ریسک می شود.

هرچقدر یک میانگین متحرک طولانی تر باشد، کندتر عمل می کند و تعداد سیگنالهای تولیدی کمتر می شود و اگر کوتاه تر شود، سریعتر عمل می کند و با نوسانات بیشتر، تعداد سیگنالهای اشتباه افزایش می یابد. تمامی این موارد برای اندیکاتورهای جنبش مختلف نیز یکسان است.

یک RSI 14 دوره ای سیگنالهای کمتری نسبت به RSI 5 دوره ای تولید می کند که این RSI 5 دوره ای حساستر است و خوانده های بیشتری از خرید و فروش هیجانی دارد. چارچوب زمانی خاص که یک سرمایه گذار برای روش معامله اش و اهدافش مناسب می داند به خودش بستگی دارد.

نوسانگر یک اندیکاتور است که بالا و یا پائین خط مرکزی و یا پائین سطوح تعیین شده با تغییر قیمتهایش در زمان مشخص نوسان می کند.

نوسانگرها می توانند در سطوح نهایی و شدید (خرید و یا فروش هیجانی) برای دوره های وسیعی باقی بمانند اما آنها نمی توانند دوره ها را حمایت و تقویت کنند. در مقابل، یک اوراق بهادار یا اندیکاتور متراکم مثل حجم متوازن (OBV) می تواند با کاهش و افزایش پیوسته ارزشش در یک دوره زمانی منحرف و کج شود.

همانطورکه نمودار مقایسه اندیکاتور نشان می دهد، حرکت نوسانگرها محدودتر است و حرکتهای پایدار (روندها) محدودند و این ربطی به مدت زمان ندارد. در طی یک دوره 2 ساله، میانگین متحرک همگرا – واگرا (MACD) بالا و پائین صفر نوسان کرده و 18 بار خط صفر را لمس کرده است. همچنین باید توجه کرد که هر بار که MACD از 80+ گذشته اندیکاتور به عقب کشیده شده است. اگرچه MACD، حد بالاتر و پایئن تر از دامنه ارزشش ندارد، حرکتش به نظر می رسد که محدود است. از طرف دیگر، OBV از مارس 2003 شروع به صعود کرده و این روند بطور ثابت تا سال آینده پیش رفته، حرکتش محدود نیست و روندهای بلند مدت می توانند پیشرفت کنند.

انواع مختلفی از نوسانگرها وجود دارد و بعضی به بیش از یک گروه تعلق دارند. نوسانگرها به دو دسته تقسیم می شوند: نوسانگرهای مرکزی که در بالا و پائین یک نقطه و یا خط مرکزی نوسان می کنند و نوسانگرهای نواری که بین حداکثر خرید و فروش هیجانی نوسان می کنند. معمولا نوسانگرهای مرکزی برای آنالیز جهت و قیمت جنبش و نوسانگرهای نواری برای تشخیص سطوح خرید و فروش هیجانی مناسبند.

نوسانگرهای مرکزی:

این نوسانگرها در بالا و پائین خط و یا نقطه مرکزی نوسان می کنند، این نوسانگرها برای تشخیص قدرت و یا ضعف و جهت جنبش پشت یک حرکت اوراق مناسبند. در بهترین حالت جنبش مثبت(صعودی) است و این زمانی است که بالای خط مرکزی اش معامله می شود و منفی (نزولی) است وقتی زیر خط مرکزی معامله می شود.

MACD یک نوع نوسانگر مرکزی است که در بالا و پائین صفر نوسان می کند. MACD تفاوت بین EMA 1 روزه و EMA 26 روزه اوراق بهادار است. اگر دو خط میانگین متحرک از هم دورتر شوند، عدد خوانده شده بیشتر است. اگرچه هیچ دامنه محدودی برای MACD وجود ندارد، بنظر می رسد که دور شدن دو خط از هم زیاد طول بکشد.

MACD یک نوسانگر است از آن جهت که دارای بخشهای پیرو و همچنین دارای بخشهای پیشرو است. میانگین های متحرک، اندیکاتورهای پیرو هستند و در گروه تعقیب کننده روند و یا پیرو قرار دارند. با این وجود، با تفاوت گذاشتن بین میانگین های متحرک، MACD جنبش و یا بخشهای پیشرو را یکی می کند.

تفاوت بین میانگین های متحرک نرخ تغییر را نشان می دهد. با اندازه گیری نرخ تغییر، MACD بصورت یک اندیکاتور پیشرو در می آید اما هنوز یک مقداری عق ماندگی دارد. با انتگرال میانگین های متحرک و نرخ تغییر، MACD بعنوان نوسانگری منحصر به فرد در بین تمام نوسانگرهای پیشرو و پیرو پیش می رود.

نرخ تغییر (ROC) یک نوسانگر مرکزی است که بالا و پائین نقطه 0 نوسان می کند. همانطور که از نامش پیداست، ROC درصد تغییر قیمت را در یک دوره زمانی (بازه زمانی) اندازه می گیرد. برای مثال: ROC 20 روزه درصد تغییر قیمت را در طول 20 روز قبل اندازه می گیرد. هرچه تفاوت بین قیمت رایج و قیمت 20 روز پیش بیشتر باشد ارزش نوسانگر ROC بیشتر می شود. وقتی اندیکاتور بالای 0 است، درصد تغییر قیمت مثبت است(صعودی). وقتی زیر 0 است این درصد منفی است (نزولی).

مثل MACD، ROC محدود به حدود بالایی و پائینی نیست که شاخصی از اکثر نوسانگرهای مرکزی است و تشخیص شرایط خرید و فروش هیجانی را مشکل می سازد. نمودار ROC نشان می دهد که خوانده های بالای %20+ و پائین %20- عددهایی خارج از حدودند و به نظر نمی رسد که برای مدت طولانی تری ادامه یابند. بهرحال تنها روش اندازه گیری %20+ و %20- از مشاهدات قبلی است. همچنین این دو حد برای یک اوراق بهادار بخصوص است و ممکن است برای دیگر اوراق بهادار یکسان نباشد. نوسانگرهای نواری روش بهتری برای اندازه گیری حداکثر سطوح قیمت ارائه می دهند.

نوسانگرهای نواری شکل:

این نوسانگرها، بالا و پائین محدوده ماکزیمم و مینیمم سطوح قیمت نوسان می کنند. حد پائینی فروش هیجانی را می خواند و حد بالایی خرید هیجانی را. این دسته نوارها براساس نوسانگر تنظیم شده اند و فقط به میزان خیلی کمی از اوراق بهاداری به اوراق بهادار دیگر تغییر می کنند و براحتی به کاربران اجازه تشخیص و درک شرایط خرید و فروش هیجانی را می دهند. شاخص قدرت نسبی (RSI) و نوسانگر استوکاستیک دو نمونه از نوسانگرهای نواری هستند. (توجه: فرمولها و روابط RSI و نوسانگر استوکاستیک خیلی پیچیده تر از MACD و ROC هستند که محاسبات آنها را در مقاله جداگانه ای آورده ایم.)

در RSI، حدهای خرید و فروش هیجانی معمولا نسبتا بین 30 و 70 تنظیم می شوند. عدد بزرگتر از 70 خرید هیجانی و زیر 30 فروش هیجانی است. در نوسانگر استوکاستیک بالای 80 خرید هیجانی و زیر 20 فروش هیجانی است. با اینکه این حدود مشخص شده اند، بعضی از اوراق بهادار خاص ممکن است از این دامنه پیروی نکنند و نیاز به یک تنظیم بهتری دارند. تنظیمات حدها معمولا به آنچه که معامله گران ترجیح می دهند و نوسان اوراق بهادار، برمی گردد.

تعداد زیادی از نوسانگرهای نواری بین حدود بالایی و پائینی نوسان می کند. شاخص قدرت نسبی (RSI) بین دامنه 0 تا 100 تنظیم شده و هرگز بالاتر از 100 و پائین تر از 0 نی رود. نوسانگر استوکاستیک هم دیگر نوسانگری است که همین دامنه را دارد. با این وجود شاخص کانال کالا (CCI) نوسانگر نواری شکلی است که دامنه ندارد.

جمع بندی:

نوسانگرهای مرکزی برای تشخیص قدرت شخص و یا جهت جنبش یک حرکت مناسبند. عموما، اعداد بالاتر از نقطه مرکزی افزایش و زیر آن کاهش قیمت جنبش را نشان می دهد.

بزرگترین تفاوت بین نوسانگرهای مرکزی و نواری شکل توانایی تشخیص و خواندن نقاط منتهی الیه است. درحالیکه تشخیص این نقاط توسط نوسانگرهای مرکزی امکان پذیر است اما آنها برای این منظور مناسب نیستند. نوسانگرهای نواری بهترین نوسانگرها برای تشخیص شرایط خرید و فروش هیجانی هستند.

در استفاده از اندیکاتورهای پیشرو منفعت زیادی وجود دارد. اولین نشانه ها ورود و خروج سود اصلی است. اندیکاتورهای پیشرو سیگنالهای زیادی ایجاد می کنند و به بسیاری از موقعیتها اجازه معامله می دهند. سیگنالهای اولیه از قبل، علیه قدرت و یا ضعف ااحتمالی اخطار می دهند. بعلت اینکه آنها سیگنالهای زیادی تولید می کنند، اندیکاتورهای پیشرو در بازارهای معاملاتی بهترین عملکرد را دارا هستند. این اندیکاتورها می توانند در بازارهای معاملاتی استفاده شوند اما معمولا با یک روند عمده و نه علیه آن. در یک بازار صعود کننده بهترین کاربردشان کمک به تشخیص و فهم شرایط فروش بیش از حد هیجانی برای موقعیت های خرید است. در بازاری با روند نزولی، این اندیکاتورها برای کمک به تشخیص موقعیتها و شرایط خرید هیجانی برای فروش موقعیتها بکار می روند.

با نشانه های اولیه ای که در پی بازگشت های بالاتر می آیند و یا بازگشت های بالاتر در پی ریسک بزرگتر می آیند. سیگنالهای بیشتر و زودتر بمعنی این است که شانس سیگنالهای غلط و ناموفق افزایش یافته است.

همانطور که از نامشان پیداست، این اندیکاتورها عملکرد قیمتها را دنبال می کنند و عموما بعنوان اندیکاتورهای تعقیب کننده روند شناخته شده اند. بندرت این اندیکاتورها منجر به هدایت قیمت اوراق بهادار می شوند. اندیکاتورهای پیرو زمانیکه بازارها و یا اوراق بهادار روندهای قدرتمند را بهبود می بخشند مورد استفاده قرار می گیرند. آنها بمنظور جذب و نگه داشتن معامله گران در مدتی که روند کامل و بی عیب است طراحی شده اند. این اندیکاتورها در معاملات و یا بازارهای کم نوسان موثر نیستند. اگر در بازار معاملات استفاده شوند، این اندیکاتورها منجر به نشانه ها (سیگنالهای) غلط و اشتباه می شوند. رایج ترین اندیکاتورهای تعقیب کننده روند شامل میانگین های متحرک (نمایی، ساده، وزنی و متغیر) و MACD هستند.

نمودار بالا S&P 500 را در اندیکاتور میانگین متحرک ساده 20 روزه و 100 روزه نشان می دهد. با استفاده از تغییر میانگین متحرک سیگنال به وجود می آید، 7 سیگنال در طول دو سالی که در نمودار پیداست وجود دارد. در طی این 2 سال، سیستم به شدت سودمند بوده است که این امر بعلت روند ثابتی است که از اکتبر 97 تا آگوست 98 و از نوامبر 98 تا آگوست 99 پیشرفت یافته است. بهرحال متوجه می شویم که در همان زمانی که شاخص شروع به حرکت بدون نوسان در دامنه معاملات کرد، شکست و عدم موفقیت آغاز شد. سیگنالهای نوامبر 97 (فروش)، آگوست 99 (فروش) و سپتامبر 99 (خرید) در طول چند روز معکوس شدند. با طولانی شدن میانگین های متحرک (میانگین های متحرک 50 و 200 روزه) احتمال شکست و عدم موفقیت کمتری وجود دارد و هرچقدر کوتاه تر باشند (10 و 50 روزه) احتمال شکست زیادتر سیگنالهای بیشتر و زودتری وجود دارد.

مزیتها و معایب اندیکاتورهای پیشرو:

یکی از مزیتهای عمده اندیکاتور تعقیب کننده روند توانایی گرفتن یک حرکت و ثابت ماندن در حرکت است. هنگامی که بازار و یا اوراق بهادار حرکت پایداری را گسترش می دهند، این اندیکاتورها بسیار مفید هستند و استفاده از آنها بسیار آسان است. روند طولانی تر، سیگنالهای کمتر و معامله کمتری را در بردارد.

مزیت اندیکاتورهای تعقیب کننده روند وقتی اوراق بهادار در یک دامنه تجاری نوسان می کند از بین می رود. در مثال S&P 500، شاخص حدود حداقل 50 درصد از زمان در یک حد دامنه قرار داشته است. اگرچه شاخص روند بالاتری از سال 82 تا 99 گرفته، در این مدت دوره های بزرگی از حرکت بدون نوسان وجود دارد. از سال 64 تا 80 شاخص در حد دامنه بزرگ 85 و 110 معامله شده است.

دیگر نقص این اندیکاتورهای تعقیب کننده روند نشانه هایی است که دیر ظاهر می شوند. در زمانی که تغییر میانگین متحرک اتفاق می افتد، یک بخش چشمگیری از نوسان هم ظاهر می شود. سیگنال خرید نوامبر 98 در 1130 اتفاق افتاد حدود 19 درصد بالای اکتبر 98 که در 950 بود. ورود و یا خروج دیرتر نسبت ریسک را نامتوازن می کند.

اندیکاتورهای پیشرو:

همانطور که از اسمشان مشخص است، اندیکاتورهای پیشرو برای هدایت نوسان قیمتها طراحی شده اند. اغلب آنها شکلی از جنبش قیمت را در دوره برگشت به عقب نشان می دهد که تعداد دوره ای است که برای محاسبه اندیکاتور بکار می رود. برای مثال، یک اسیلاتور استکاستیک 20 روزه در محاسباتش از عملکرد قیمت در 20 روز گذشته (حدود یک ماه) استفاده می کند. از تمامی عملکرد قیمت پیشین صرف نظر می شود. بعضی از رایجترین اندیکاتورهای پیشرو شامل شاخص نسبی (RSI)، اسیلاتور استوکاستیک و Williams %R هستند.

بسیاری از Williams %Rهای پیشرو به شک اسیلاتورهای جنبش هستند. عموما جنبش نرخ تغییر قیمت اوراق بهادار را اندازه می گیرد. با افزایش قیمت یک اوراق بهادار، جنبش قیمت افزایش می یابد. هر چقدر قیمت سریعتر بالا رود سرعت افزایش جنبش بیشتر می شود. اگر سرعت این افزایش کند شود، جنبش هم آهسته می شود. هنگامیکه اوراق بهادار بصورت هموار معامله شود جنبش شروع به کاهش از سطوح بالای قبلی خود می کند. بهرحال، کاهش جنبش در مواجه با معامله غیر مستقیم همیشه نزولی نیست. این به این معنی است که جنبش در حال بازگشت به سطح میانی تر است.

اندیکاتورهای جنبش فرمولهای مختلفی را برای اندازه گیری تغییرات قیمتها بکار می گیرند. RSI (یک اندیکاتور جنبش) تغییر موقعیت میانگین دوره های صعودی را با تغییرات میانگین دوره های نزولی مقایسه می کند.

در نمودار IBM، RSI از اکتبر تا آخر نوامبر صعود کرد. در طول این دوره، سهام از بالای 60 تا پائین 80 صعود کرده است. وقتی سهام با نوسان بسیار محدود در نیمه اول دسامبر معامله شد، RSI بصورت نسبتا شدیدی سقوط کرد (خط آبی). این عملکرد سهام کاملا طبیعی

و سالم بود. از این سطوح بالا (نزدیک 70)، انتظار می رود عملکرد قیمتهای هموار و بدون نوسان باعث نزول در RSI (و جنبش) شود.

اگر RSI حول و حوش 50 معامله شود معامله بدون نوسان آغاز شود، احتمال نزول وجود ندارد. RSI از سطوح میانی حدود 50 آغاز شد. توالی عملکرد قیمت بدون نوسان بعدی در سهام، عملکرد قیمت بدون نوسان نسبی را در اندیکاتورها ایجاد می کند و حدود 50 باقی می ماند.

اندیکاتورها سه وظیفه مهم دارند:

هشدار دادن، تائید و پیش بینی کردن.

1) یک اندیکاتور می تواند بعنوان هشدار در مطالعه دقیقتر عملکرد قیمت باشد. اگر جنبش محو شود، نشانه ای از شکست است و یا اگر یک ساختار بزرگ واگرای مثبت وجود داشته باشد هشداری برای شکست سطح مقاومت است.

2) اندیکاتورها می توانند برای استوار کردن دیگر ابزار تحلیل تکنیکی استفاده شوند. اگر یک شکست در یک نمودار قیمت پیش آید، تغییر میانگین متحرک مشابه می تواند شکست را تائید کند و یا اگر سهام سطح حمایت را بشکند نقطه مشابه پائینی در حجم متوازن (OBV) می تواند این ضعف را از بین ببرد.

3) بعضی از سرمایه گذاران و معامله گران از اندیکاتورها برای حدس و پیش بینی قیمتهای آتی استفاده می کنند.

یک اندیکاتور تکنیکی جنبه های مختلفی را برای تحلیل عملکرد قیمت نشان می دهد. درک بعضی از آنها مثل میانگین متحرک که از فرمولهای ساده و مکانیک مشتق می شوند نسبتا آسان است. بعضی دیگر، مثل استوکاستیک، فرمولهای پیچیده ای دارند که نیازمند مطالعات بیشتر برای فهم کامل آن است. بدون در نظر گرفتن پیجیدگی فرمول، اندیکاتورهای تکنیکی نمای منحصر به فردی از قدرت و جهت عملکرد قیمت های مورد نظر را فراهم می آورند.

یک میانگین متحرک اندیکاتوری است که قیمت میانگین اوراق بهادار را در طی دوره های خاص محاسبه می کند. اگراوراق بهادار استثنائا دچار نوسان شود میانگین متحرک سعی به هموار کردن آن دارد. میانگین متحرک کم کم خارج می شود و نمای هموارتری از عملکرد قیمت را نشان می دهد. VRTS مقادیر زیاد نوسان را نشان می دهد و یک تحلیلگر بسختی می تواند روند را درک کند. با استفاده از میانگین متحرک ساده عملکرد قیمت 10 روزه، نوسانات تصادفی هموار شده و این امر تشخیص روند را آسانتر می کند.

اندیکاتورها علامت هایی را نشان می دهند، این ممکن است کاملا واضح به نظر برسد. اما گاهی اوقات معامله گران از عملکرد قیمت اوراق بهادار چشم پوشی کرده و تنها روی اندیکاتور متمرکز می شوند. اندیکاتورها عملکرد قیمتها را از طریق فرمولها محاسبه می کنند. آنها مشتقات هستند و بازتابی مستقیم از عملکرد قیمت نیستند. این امر باید در زمان تحلیل کردن مورد توجه قرار گیرد. هر تحلیلی از یک اندیکاتور باید با عملکرد قیمت در نظر گرفته شود. اندیکاتورها چه چیزی درباره عملکرد یک اوراق بهادار می گویند آیا عملکرد قیمت قویتر یا ضعیف تر می شود

با اینکه این امر وقتی که اندیکاتورها نشانه های خرید و فروش را نشان می دهند کاملا واضح است. این نشانه ها باید در زمینه دیگر ابزار تحلیل تکنیکی باشند. ممکن است یک اندیکاتور سیگنال (نشانه) خرید را نشان دهد، اما اگر طرح نمودار یک مثلث نزولی با مجموعه ای از راسهای نزول کننده را نشان دهد ممکن است یک سیگنال غلط باشد.

در نمودار رمبوس (RMBS)، میانگین متحرک همکرا – واگرا (MACD) از نوامبر تا مارس تهیه شده که یک واگرایی مثبت را نشان می دهد، تمام نشانه های یک موقعیت خرید MACD قابل رویت است اما سهام در بالای خط مقاوم افت کرد و به سطح عملکرد قبلی اش رسید. این روند متزلزل سهام باید به عنوان هشداری برای موقعیتهای طولانی (حالتی که با خرید جریان معامله آغاز می شود) در نظر گرفته شود. برای ثبت، (سیگنال) نشانه فروش وقتی که سهام در مثلث نزولی در مارس 2001 خط حامی را شکست، ایجاد شد.

همیشه در تحلیلهای تکنیکی طریقه خواندن اندیکاتور بیشتر یک هنر است تا دانش. یک اندیکاتور مشابه ممکن است الگوهای رفتاری مختلفی را برای سهام های مختلف نشان دهد. اندیکاتوری که برای IBM بسیار خوب عمل می کند ممکن است برای خطوط هوایی دلتا بهمان خوبی کار نکند. از طریق تحلیل و مطالعه دقیق، تجربه و تخصص در اندیکاتورهای مختلف با گذشت زمان پیشرفت می کند.

با پیشرفت این تخصص، تنظیمات دلخواه و نکات معین و دقیقی پدیدار می شوند. امروزه صدها اندیکاتور وجود دارد که هر هفته اندیکاتورهای جدیدی به آنها اضافه می شود. برنامه کامپیوتری تحلیلهای تکنیکی توسط چندین اندیکاتور ساخته شده و حتی به کاربران اجازه می دهد اندیکاتور خود را ایجاد کنند.

با داشتن مقادیری از hype که به اندیکاتورها مربوط است، انتخاب یک اندیکاتور عملی ریسک آور است. حتی با معرفی صدها اندیکاتور جدید، تنها انتخاب تعداد بسیار کمی مقدور است و ارزش توجه را دارند. عجیب است که اندیکاتورهایی که معمولا درخور توجه هستند آنهایی هستند که به مدت طولانی تری وجود داشته اند و امتحان خود را پس داده اند.

وقتی اندیکاتوری را برای تحلیل انتخاب می کنیم باید بسیار دقت کنیم. اتخاب بیش از 5 اندیکاتور کاری بیهوده است. بهترین کار تمرکز روی 2 یا 3 اندیکاتور و یادگیری و فهم عملکرد داخل و خارجشان است. تلاش کنید اندیکاتورهایی را بیابید که همدیگر را تکمیل 
می کنند نه آنهایی که بصورت هماهنگ حرکت می کنند و نشانه های همانند و یکسانی را پدید می آورند.

برای مثال، کار بیهوده ای است که از دو اندیکاتوری که برای نشان دادن سطوح خرید و یا فروش هیجانی مناسب هستند مثل استوکاستیک و RSI استفاده کرد. هر دوی این اندیکاتورها جنبش را اندازه می گیرند و هر دو سطوح فروش و هیجانی را دارند.

یک اندیکاتور تکنیکی یک سری داده هایی است که از کاربرد یک فرمول در داده های قیمت اوراق بهادار ناشی می شود. داده های قیمت شامل هر ترکیبی از قیمتهای باز بالا، پائین و یا بسته در یک دوره زمانی است. بعضی اندیکاتورها ممکن است تنها برای قیمتهای بسته (مسدود) استفاده شوند درحالیکه دیگر اندیکاتورها حجم و نرخ قیمت آزاد را در فرمولهایشان با هم ترکیب می کنند.

با جایگذاری قیمت در یک فرمول می توان یک نقطه (point) بدست آورد.

برای مثال، متوسط 3 قیمت مسدود یک نقطه است.  بهر حال تنها یک نقطه اطلاعات زیادی به ما نمی دهد و نمی توان یک اندیکاتور را با آن ساخت. به یک سری نقاط در طی دوره زمانی برای ساختن مرجع نقاط در تحلیل نیاز است. با ایجاد یک نمودار نقاط – زمان می توان سطوح حال و گذشته را مقایسه کرد.

بمنظور تحلیل اندیکاتورهای تکنیکی معمولا بصورت یک گراف از بالا و یا پائین یک نمودار قیمت اوراق بهادار نشان داده می شود. با ایجاد یک گراف یک اندیکاتور می تواند با نمودارهای قیمتهای بعدی اوراق بهادار مقایسه شود. بعضی وقتها برای مقایسه دقیق تر اندیکاتورها از بالای طرح قیمت رسم می شوند.