انواع نوسانگرها (اسیلاتورها):

نوسانگر یک اندیکاتور است که بالا و یا پائین خط مرکزی و یا پائین سطوح تعیین شده با تغییر قیمتهایش در زمان مشخص نوسان می کند.

نوسانگرها می توانند در سطوح نهایی و شدید (خرید و یا فروش هیجانی) برای دوره های وسیعی باقی بمانند اما آنها نمی توانند دوره ها را حمایت و تقویت کنند. در مقابل، یک اوراق بهادار یا اندیکاتور متراکم مثل حجم متوازن (OBV) می تواند با کاهش و افزایش پیوسته ارزشش در یک دوره زمانی منحرف و کج شود.

همانطورکه نمودار مقایسه اندیکاتور نشان می دهد، حرکت نوسانگرها محدودتر است و حرکتهای پایدار (روندها) محدودند و این ربطی به مدت زمان ندارد. در طی یک دوره 2 ساله، میانگین متحرک همگرا – واگرا (MACD) بالا و پائین صفر نوسان کرده و 18 بار خط صفر را لمس کرده است. همچنین باید توجه کرد که هر بار که MACD از 80+ گذشته اندیکاتور به عقب کشیده شده است. اگرچه MACD، حد بالاتر و پایئن تر از دامنه ارزشش ندارد، حرکتش به نظر می رسد که محدود است. از طرف دیگر، OBV از مارس 2003 شروع به صعود کرده و این روند بطور ثابت تا سال آینده پیش رفته، حرکتش محدود نیست و روندهای بلند مدت می توانند پیشرفت کنند.

انواع مختلفی از نوسانگرها وجود دارد و بعضی به بیش از یک گروه تعلق دارند. نوسانگرها به دو دسته تقسیم می شوند: نوسانگرهای مرکزی که در بالا و پائین یک نقطه و یا خط مرکزی نوسان می کنند و نوسانگرهای نواری که بین حداکثر خرید و فروش هیجانی نوسان می کنند. معمولا نوسانگرهای مرکزی برای آنالیز جهت و قیمت جنبش و نوسانگرهای نواری برای تشخیص سطوح خرید و فروش هیجانی مناسبند.

نوسانگرهای مرکزی:

این نوسانگرها در بالا و پائین خط و یا نقطه مرکزی نوسان می کنند، این نوسانگرها برای تشخیص قدرت و یا ضعف و جهت جنبش پشت یک حرکت اوراق مناسبند. در بهترین حالت جنبش مثبت(صعودی) است و این زمانی است که بالای خط مرکزی اش معامله می شود و منفی (نزولی) است وقتی زیر خط مرکزی معامله می شود.

MACD یک نوع نوسانگر مرکزی است که در بالا و پائین صفر نوسان می کند. MACD تفاوت بین EMA 1 روزه و EMA 26 روزه اوراق بهادار است. اگر دو خط میانگین متحرک از هم دورتر شوند، عدد خوانده شده بیشتر است. اگرچه هیچ دامنه محدودی برای MACD وجود ندارد، بنظر می رسد که دور شدن دو خط از هم زیاد طول بکشد.

MACD یک نوسانگر است از آن جهت که دارای بخشهای پیرو و همچنین دارای بخشهای پیشرو است. میانگین های متحرک، اندیکاتورهای پیرو هستند و در گروه تعقیب کننده روند و یا پیرو قرار دارند. با این وجود، با تفاوت گذاشتن بین میانگین های متحرک، MACD جنبش و یا بخشهای پیشرو را یکی می کند.

تفاوت بین میانگین های متحرک نرخ تغییر را نشان می دهد. با اندازه گیری نرخ تغییر، MACD بصورت یک اندیکاتور پیشرو در می آید اما هنوز یک مقداری عق ماندگی دارد. با انتگرال میانگین های متحرک و نرخ تغییر، MACD بعنوان نوسانگری منحصر به فرد در بین تمام نوسانگرهای پیشرو و پیرو پیش می رود.

نرخ تغییر (ROC) یک نوسانگر مرکزی است که بالا و پائین نقطه 0 نوسان می کند. همانطور که از نامش پیداست، ROC درصد تغییر قیمت را در یک دوره زمانی (بازه زمانی) اندازه می گیرد. برای مثال: ROC 20 روزه درصد تغییر قیمت را در طول 20 روز قبل اندازه می گیرد. هرچه تفاوت بین قیمت رایج و قیمت 20 روز پیش بیشتر باشد ارزش نوسانگر ROC بیشتر می شود. وقتی اندیکاتور بالای 0 است، درصد تغییر قیمت مثبت است(صعودی). وقتی زیر 0 است این درصد منفی است (نزولی).

مثل MACD، ROC محدود به حدود بالایی و پائینی نیست که شاخصی از اکثر نوسانگرهای مرکزی است و تشخیص شرایط خرید و فروش هیجانی را مشکل می سازد. نمودار ROC نشان می دهد که خوانده های بالای %20+ و پائین %20- عددهایی خارج از حدودند و به نظر نمی رسد که برای مدت طولانی تری ادامه یابند. بهرحال تنها روش اندازه گیری %20+ و %20- از مشاهدات قبلی است. همچنین این دو حد برای یک اوراق بهادار بخصوص است و ممکن است برای دیگر اوراق بهادار یکسان نباشد. نوسانگرهای نواری روش بهتری برای اندازه گیری حداکثر سطوح قیمت ارائه می دهند.

نوسانگرهای نواری شکل:

این نوسانگرها، بالا و پائین محدوده ماکزیمم و مینیمم سطوح قیمت نوسان می کنند. حد پائینی فروش هیجانی را می خواند و حد بالایی خرید هیجانی را. این دسته نوارها براساس نوسانگر تنظیم شده اند و فقط به میزان خیلی کمی از اوراق بهاداری به اوراق بهادار دیگر تغییر می کنند و براحتی به کاربران اجازه تشخیص و درک شرایط خرید و فروش هیجانی را می دهند. شاخص قدرت نسبی (RSI) و نوسانگر استوکاستیک دو نمونه از نوسانگرهای نواری هستند. (توجه: فرمولها و روابط RSI و نوسانگر استوکاستیک خیلی پیچیده تر از MACD و ROC هستند که محاسبات آنها را در مقاله جداگانه ای آورده ایم.)

در RSI، حدهای خرید و فروش هیجانی معمولا نسبتا بین 30 و 70 تنظیم می شوند. عدد بزرگتر از 70 خرید هیجانی و زیر 30 فروش هیجانی است. در نوسانگر استوکاستیک بالای 80 خرید هیجانی و زیر 20 فروش هیجانی است. با اینکه این حدود مشخص شده اند، بعضی از اوراق بهادار خاص ممکن است از این دامنه پیروی نکنند و نیاز به یک تنظیم بهتری دارند. تنظیمات حدها معمولا به آنچه که معامله گران ترجیح می دهند و نوسان اوراق بهادار، برمی گردد.

تعداد زیادی از نوسانگرهای نواری بین حدود بالایی و پائینی نوسان می کند. شاخص قدرت نسبی (RSI) بین دامنه 0 تا 100 تنظیم شده و هرگز بالاتر از 100 و پائین تر از 0 نی رود. نوسانگر استوکاستیک هم دیگر نوسانگری است که همین دامنه را دارد. با این وجود شاخص کانال کالا (CCI) نوسانگر نواری شکلی است که دامنه ندارد.

جمع بندی:

نوسانگرهای مرکزی برای تشخیص قدرت شخص و یا جهت جنبش یک حرکت مناسبند. عموما، اعداد بالاتر از نقطه مرکزی افزایش و زیر آن کاهش قیمت جنبش را نشان می دهد.

بزرگترین تفاوت بین نوسانگرهای مرکزی و نواری شکل توانایی تشخیص و خواندن نقاط منتهی الیه است. درحالیکه تشخیص این نقاط توسط نوسانگرهای مرکزی امکان پذیر است اما آنها برای این منظور مناسب نیستند. نوسانگرهای نواری بهترین نوسانگرها برای تشخیص شرایط خرید و فروش هیجانی هستند.